اوره یکی از پرمصرفترین منابع نیتروژن در تغذیه دام است. این ماده که بهطور معمول بهعنوان مکمل پروتئینی در جیره دامها استفاده میشود، نقش مهمی در افزایش رشد و بهبود عملکرد تولیدی و کاهش قیمت خوراک دامها دارد. اوره با تأمین نیتروژن لازم برای سنتز پروتئین میکروبی در شکمبه، میتواند به بهبود و افزایش درآمد از تولیدات دامی کمک کند. با این حال، مصرف مستقیم و بدون فرآوری اوره دارای مشکلاتی است که میتواند منجر به مسمومیت نیتروژنی و کاهش کارایی تغذیه شود. در پاسخ به این چالشها، انواعی از اوره های آهستهرهش (Slow-Release Urea) توسعه یافتهاند که میتوانند از خطرات مربوط به مصرف اوره خام جلوگیری کند و مزایای آن را افزایش دهند. در این مقاله به بررسی مصرف اوره خام و اوره آهستهرهش و مقایسه این دو پرداخته میشود.
اوره خام (بدون فرآوری)
اوره خام یکی از ارزانترین و در دسترسترین منابع نیتروژن غیرپروتئینی (NPN) برای دامها است. این ماده با هیدرولیز سریع در شکمبه تجزیه شده و آمونیاک آزاد میکند که بهسرعت به سیستم گردش خون جذب میشود. مقدار محدودی از نیتروژن آزاد شده در شکمبه توسط میکروارگانیسمهای موجود در این بخش از دستگاه گوارش دام استفاده شده و مابقی به وسیله ی سیستم گردش خون برای سم زدایی به کبد منتقل می شوند.
معایب مصرف اوره بدون فرآوری
1. خطر مسمومیت نیتروژنی: اوره به سرعت در شکمبه تجزیه میشود و در صورت مصرف بیش از حد یا تنظیم نادرست جیره، آمونیاک زیادی آزاد میشود. این آمونیاک در صورت جذب بیش از حد به خون، میتواند منجر به مسمومیت نیتروژنی یا حتی مرگ دام شود.
2. ناتوانی در مصرف نیتروژن: میکروارگانیسم های شکمبه دام به دلیل سرعت زیاد هیدرولیز اوره، قادر به مصرف نیتروژن حاصل از آن نیست و در نتیجه ممکن است بخش بزرگی از نیتروژن به صورت غیرقابل استفاده از دفع شود.
3. نیاز به مدیریت دقیق جیره: استفاده از اوره خام نیازمند تنظیم دقیق جیره است، زیرا هرگونه خطا در تنظیم مقدار اوره میتواند به مسمومیت منجر شود.
جهت سفارش و مشاوره رایگان می توانید با کارشناسان ما تماس حاصل فرمایید
تلفن تماس کارخانه : 02637779451
فروش: 09371579036
در تصویر بالا تفاوت آزادسازی اوره و اوره ی آهسته رهش را مشاهده می کنید، در هنگام مصرف اوره خام میزان آمونیاک شکمبه بلافاصله پس از مصرف به شدت افزایش پیدا می کند، که همین اقزایش آمونیاک باعث نشت آمونیاک به عروق خونی و افزایش میزان نیتروژن خون می شود که متعاقب آن در شرایط حاد شاهد مسمومیت و تلف شدن دام و در شرایط تحت حاد عوارضی مانند کاهش یاروری و ... را شاهد هستیم.
اوره آهستهرهش
اوره آهستهرهش به گونهای طراحی شده است که نیتروژن را به صورت تدریجی در شکمبه آزاد کند. این فرآوردهها معمولاً با پوششها یا ترکیبات خاصی تولید میشوند که هیدرولیز اوره را کند میکند. هدف اصلی از استفاده از این نوع اوره، کاهش خطرات مربوط به مسمومیت نیتروژنی و افزایش بهرهوری نیتروژن موجود در جیره است.
در تولید اوره آهسته رهش نیتروپارس توانسته ایم با استفاده از دستگاه های لایه نشانی دارویی آزادسازی نیتروژن را در شکمبه به نحوی کنترل کنیم که در تمامی ساعات به حد نیاز، آمونیاک در دسترس میکروارگانیسم های شکمبه قرار گیرد.
مزایا ی مصرف اوره آهستهرهش نیتروپارس
1. کاهش خطر مسمومیت نیتروژنی: به دلیل آزادسازی تدریجی آمونیاک در شکمبه، خطر افزایش ناگهانی غلظت آمونیاک کاهش مییابد و احتمال مسمومیت نیتروژنی کمتر میشود.
2. بهرهوری بیشتر از نیتروژن: اوره آهستهرهش نیتروپارس به میکروارگانیسمهای شکمبه زمان بیشتری برای استفاده از نیتروژن میدهد، بنابراین از دفع نیتروژن بدون استفاده جلوگیری میشود.
3. پایداری در عملکرد شکمبه: اوره آهستهرهش نیتروپارس به دلیل کنترل بهتر بر هیدرولیز نیتروژن، ثبات بیشتری در عملکرد شکمبه ایجاد میکند.
4. افزایش کارایی تغذیه: به دلیل جذب بهتر نیتروژن توسط میکروارگانیسمهای شکمبه، کارایی تغذیه دامها بهبود مییابد و در نتیجه می توان میزان مصرف پروتئین را کاهش داد و بازده اقتصادی را بهبود بخشید.
مقایسه اوره خام و اوره آهستهرهش نیتروپارس
. سرعت هیدرولیز: اصلیترین تفاوت بین این دو محصول، سرعت هیدرولیز آنها در شکمبه است. اوره خام به سرعت تجزیه میشود و آمونیاک آزاد میکند، در حالی که اوره آهستهرهش نیتروپارس این فرآیند را کنترل میکند و نیتروژن را به تدریج آزاد میکند.
. خطر مسمومیت: اوره خام در صورت مصرف بیش از حد، میتواند منجر به مسمومیت نیتروژنی شود، در حالی که اوره آهستهرهش نیتروپارس با کنترل سرعت آزادسازی نیتروژن، این خطر را کاهش میدهد.
. کارایی تغذیه: اوره آهستهرهش نیتروپارس به دلیل استفاده بهینهتر از نیتروژن، معمولاً کارایی بالاتری نسبت به اوره فرآوری نشده دارد. این موضوع میتواند به بهبود عملکرد تولیدی دامها و کاهش هزینههای خوراک منجر شود.
. استفاده در شرایط مختلف: اوره خام برای دامهایی که در شرایط معمولی و بدون نیاز به مدیریت پیچیده تغذیه نگهداری میشوند، مناسب است. از سوی دیگر، اوره آهستهرهش نیتروپارس برای دامهایی که در شرایط تولیدی بالا یا در جیرههایی با نیاز به کنترل دقیق نیتروژن استفاده میشوند، مناسبتر است.
. پایداری عملکرد شکمبه: اوره آهستهرهش نیتروپارس با آزادسازی تدریجی نیتروژن، ثبات بیشتری در عملکرد شکمبه ایجاد میکند، در حالی که اوره خام به دلیل تغییرات سریع در غلظت نیتروژن، موجب نوسانات بیشتری در فعالیت میکروارگانیسمهای شکمبه می شود.
اوره به عنوان منبعی مهم از نیتروژن غیرپروتئینی، نقش کلیدی در تغذیه دام دارد. با این حال، استفاده از اوره خام به دلیل سرعت بالای هیدرولیز و خطرات مربوط به مسمومیت نیتروژنی نیازمند مدیریت دقیق جیره است. در مقابل، اوره آهستهرهش با آزادسازی تدریجی نیتروژن، میتواند این خطرات را کاهش داده و کارایی تغذیه را افزایش دهد. هر دو نوع اوره دارای مزایا و معایب خود هستند و انتخاب بین آنها بستگی به نیازهای خاص هر دامداری و شرایط تولید دارد. در نهایت، استفاده از هر کدام از این منابع باید با در نظر گرفتن مدیریت مناسب جیره و شرایط دام انجام شود تا بهترین نتیجه از نظر عملکرد تولیدی و اقتصادی حاصل شود.
جهت سفارش و مشاوره رایگان می توانید با کارشناسان ما تماس حاصل فرمایید
تلفن تماس کارخانه : 02637779451
فروش: 09371579036